Σχολιασμός της Συλλογής «ΕΝ ΥΔΑΣΙ»
Επειδή κρίνεται αναγκαίο να παρουσιάσω την πρόσφατη ενότητα των έργων μου και την τοποθέτησή μου γύρω από την εκφραστική τους ιδιαιτερότητα, θα μπορούσα συνοπτικά να πω πως το βασικό θέμα των συνθέσεων μου ήταν οι μεταμορφώσεις της ανθρώπινης φιγούρας.
Αρχίζοντας ένα έργο ζωγραφικής, δεν ξεκινώ από αφηρημένες έννοιες, ούτε από τυχαίες οπτικές εντυπώσεις.
Το θεματικό περιεχόμενο των έργων μου είναι η αφορμή για να επεξεργαστώ κατόπιν τα εικαστικά, μορφικά στοιχεία μιας ανθρώπινης φιγούρας που στην αναλυτική ανάπτυξη της σύνθεσης άλλοτε αλλοτριώνεται από το περιβάλλον, ενώ άλλοτε κυριαρχεί περισώζοντας την οργανική της αυτονομία.
Οι εκάστοτε έμμεσες αναγωγές στην Ιστορία της τέχνης, γίνονται συνειδητά, μέσα από ένα διάλογο με τον χρόνο και τις μαρτυρίες του εικαστικού παρελθόντος.
Ο χώρος και ο χρόνος που γεννά την φιγούρα ταυτίζεται στα έργα μου με τις παρακαταθήκες που η ίδια η φιγούρα μεταφέρει μέσα από την δική της διαδρομή στην ιστορία.
Ο κύκλος των έργων μου με τίτλο «Εν Υδασι» βασίζεται κατά ένα μέρος στις ελεύθερες συνθετικές μελέτες που πραγματοποίησα πάνω σε ζωγραφικά έργα της εποχής του Μανιερισμού, επειδή πιστεύω πως η εποχή μας έχει ορισμένα κοινά γνωρίσματα αφετηριών, αλλά διαφορετικών φυσικά προσανατολισμών και αντιμετωπίσεως της πραγματικότητας, από την εποχή εκείνη. Οι αναφορές μου σ΄αυτήν την συγκεκριμένη ενότητα σχετίζονται με τα έργα των ζωγράφων Goltzius και Bloemaert που έχουν θέμα την πτώση του Ιξίονος, του Ίκαρου και του Φαέθοντος. Στα έργα μου η πτώση αυτή παίρνει διαφορετικές εικαστικές εκδοχές. Τα ανθρώπινα σώματα μετεωρίζονται, βυθίζονται και άλλοτε αναδύονται από το νερό, μέσα από τις διαθλάσεις του φωτός, των χρωμάτων και των σχημάτων.
Παρ΄όλες τις συνειδητές στρεβλώσεις κι αναμορφωτικές αλλοιώσεις, η φόρμα διαλύεται κι ανασυντίθενται χωρίς να εξαφανίζει τα αναγνωριστικά της χαρακτηριστικά καθώς διασχίζει τα επίπεδα του χώρου με σχεδιαστικές εντάσεις και μετατονισμούς χρωμάτων.
Ο επιδιωκόμενος στόχος των έργων μου είναι ο διάλογος των νόμων της φύσης και της οπτικής προσπέλασης μέσα από την συνομιλία των παραδόσεων της ιστορία της «εικόνας» και του παρόντος.
Κωνσταντίνος Ράμμος
